Begüm Bİlgİn Stamnitz

Olaylara çok dar açılardan baktığımızı kanıtlayan bir film k-pax.Kevin spacey yine mükemmel soğukkanlılığıyla oyunculuğunu sergiliyor.İçinde bulunduğu Prot karakterinin ifadesizliğini hiçbir mimik kullanmayarak filmin uzunca bölümünde profesyonelce sergiliyor.Başlarda Prot karakterinin başka gezegenden geldiğine inanmak istemiyorsunuz elbette.Çünkü bizler mantığımızın kabul etmediği şeyleri reddetme yoluna gideriz. Psikiyatrist dr powell da önce reddediyor bu durumu, sonra inanmaya başlıyor daha sonra ise psikolojik açıdan sebepleri bulduğunu sanarak geri dönüş yapıyor. Prot k-pax gezegeninde aile,hukuk,yasa,hükümet olmadığını söylüyor.En önemlisi bunlara hiç ihtiyaç duymadıklarını.Elbette yüzyıllardır doğan tüm olgular ihtiyaçlardan doğdu. Ama yine de aklımdaki soru; "Ne oldu da bizler aile ve toplumsal değer,yargılara bu kadar ihtiyaç duyduk?" Filmin sonlarına doğru beni en çok etkileyen diyolog ise şöyle. Powell: Bir gün ben de k-pax'e gidebilir miyim? Oldukça mer...

      Eğer kısmen de olsa bilinçaltınızı bilinç düzeyine çıkarabiliyor, gölgenizle yüzleşebiliyor, benliğinizi keşfedebiliyor, içsel bütünlüğünüzü günlük yaşamınıza taşıyabiliyor, koşulluluktan kurtulup koşulsuzluğa meyledebiliyor, kabul etmeyi, bırakabilmeyi ve koşulsuz sevgiyi deneyimleyebiliyorsanız o zaman bu, korkudan sevgiye doğru cesaretle yapılan gerçek bir kahramanın yolculuğudur.       Yaşam boyu birçok yolculuğa çıkar, her seferinde bir adım daha öteye gideriz. Bu yolculukların her birinde ufak da olsa bizde farkındalık yaratan ya da bize kendimizi farklı hissettiren öyle bir ışık vardır ki, o zaman anlarız bunun bir kahramanın yolculuğu olduğunu. En azından bu yolculuğa konu olan detayda aynı kalmamış ve dönüşmüşüzdür. Sonra bu yolculuk biter, bir diğeri başlar ve biz her bir yolculukla adım adım bütünlüğe doğru yol alırız. Aslında biri biter diğeri başlar demek de doğru değildir, çünkü ayrı konularda aynı anda birden fazla yolculuk yapıyor olma...

Giriş cümleleri pek bana göre değil aslında ama sanırım blogumun giriş yazısını yazmalıyım. Merhaba! Bu blog yazma ihtiyacından doğmuştur. Akıl vermeyi amaçlamaz. Ama bir hayata bile dokunsa harfler bile havalara uçar!  Burada günlük sıkıntıları,mutlulukları,hayata bakış açımı paylaşacağım. E o zaman siz de hoş geldiniz ben de!